ιουδαίηθεν

ἰουδαίηθεν (Α)

(ποιητ. επίρρ.) από την Ιουδαία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < Ἰουδαία + -θεν*, επιρρηματική κατάλ. δηλωτική τής από τόπου κινήσεως].